بتن سبک,اسفنجی و الیافی2
بتن سبک,اسفنجی و الیافی2
طبقه بندی بتن سبک بر مبنای مقاومتی
بتنهای سبک از دیدگاه مقاومتی در سه دسته طبقهبندی میشوند
که عبارتند از بتن سبک غیرسازهای، بتن سبک سازهای و بتن سبک با مقاومت متوسط که در ادامه به آن پرداخته می شود.
بتن سبک غیرسازهای که معمولاً به عنوان جداسازهای سبک مورد استفاده قرار میگیرد،
دارای جرم مخصوص کمتر از 800 کیلوگرم بر مترمکعب است .
با وجود جرم مخصوص کم، مقاومت فشاری آن حدود 35/0 تا 7 نیوتن بر میلیمترمربع میباشد.
از معمولیترین سنگدانههای مورد مصرف در این نوع بتن می توان
به پرلیت (نوعی سنگ آذرین) و ورمیکولیت (مادهای با ساختار ورقهای شبیه لیکا)اشاره کرد.
بتنهای سبک سازهای دارای مقاومت و وزن مخصوص کافی میباشند،
به گونهای که می توان از آنها در اعضای سازهای استفاده کرد.
این بتنها عموماً دارای جرم مخصوصی بین 1400 تا 1900 کیلوگرم بر مترمکعب بوده
و حداقل مقاومت فشاری تعریف شده برای آنها 17 نیوتن بر میلیمتر مربع (مگاپاسکال) می باشد.
در بعضی حالات امکان افزایش مقاومت تا 60 نیوتن بر میلیمتر مربع نیز وجود دارد.
در مناطق زلزله خیز، آییننامهها حداقل مقاومت فشاری بتن سبک را به 20 نیوتن بر میلیمتر مربع محدود میکنند.
بتنهای سبک با مقاومت متوسط، از لحاظ وزن مخصوص و مقاومت فشاری در محدودهای بین
بتنهای سبک غیرسازه ای و سازهای قراردارند،
به گونهای که مقاومت فشاری آنها بین 7 تا 17 نیوتن بر میلیمترمربع
و جرم مخصوص آنها بین 800 تا 1400 کیلوگرم بر مترمکعب می باشد.
بتن سبک غیرسازهای
این نوع بتنها با جرم مخصوصی معادل 800 کیلوگرم بر مترمکعب و کمتر،
به عنوان تیغههای جداساز و عایقهای صوتی در کف بسیار مؤثر هستند.
این نوع بتن میتواند در ترکیب با مواد دیگر در دیوار، کف و سیستمهای مختلف سقف مورد استفاده قرار گیرد.
مزیت عمده آن، کاهش هزینههای لازم برای تهویهی گرمایی یا سرمایی فضاهای داخلی ساختمان
و کاهش انتقال صوت بین طبقات و فضاهای ساختمان می باشد.
بتنهای سبک غیرسازهای بر اساس ساختارداخلی میتوانند
به دو گروه جداگانه تقسیمبندی شوند.
دسته اول بتنهای اسفنجی که در حین ساخت آنها با ایجاد کف،
حبابهای هوا در خمیر سیمان یا در ملات سیمان – سنگدانه ایجاد می گردد.
کف مورد نظر یا از طریق مواد کفزا در حین اختلاط تولید شده و یا به صورت کف آماده به مخلوط اضافه میشود.
بتن اسفنجی میتواند جرم مخصوصی تا حدود 240 کیلوگرم بر مترمکعب داشته باشد.
دسته دوم بتن با سنگدانه سبک یا به اختصار بتن سبکدانه است که با استفاده از پرلیت،
ورمیکولیت منبسط شده و یا دیگر سبکدانه های طبیعی و مصنوعی ساخته میشوند.
جرم مخصوص خشک این مخلوط بین 240 تا 960 کیلوگرم بر مترمکعب میباشد.
امروزه اضافه کردن ریزدانههایی با وزن معمولی، موجب افزایش وزن بتن و مقاومت آن می شود،
لیکن به منظورحصول خواص عایقبندی حرارتی (ضریب انتقال حرارت پایین)،
حداکثر جرم مخصوص به 800 کیلوگرم در مترمکعب محدود میگردد.
هنگام ساخت و استفاده از بتن سبک غیرسازه ای،
سعی بر این است که با کاهش وزن بتوان خصوصیات عایق حرارتی را افزایش داد،
اما ذکر این مطلب ضروری است که باکاهش وزن مخصوص بتن، مقاومت آن نیز کاهش مییابد.
مقاومت فشاری و وزن مخصوص بتن، ارتباط نزدیکی با هم دارند و با افزایش وزن مخصوص،
بالطبع باید مقاومت بالاتری را انتظار داشت.
با توجه به مقاومت به دست آمده از این نوع بتن، محل کاربرد آن تعیین می گردد.
بتن سبک اسفنجی و الیافی2