دوام بتن و پایداری آن
اولین نکته مهم در مورد آب است.
آب، عنصر اولیه به وجود آوردن و تخریب کردن بسیاری از مصالح طبیعی و همچنین منشا اغلب مسائل مربوط به دوام بتن می باشد.
آب به عنوان عامل بسیاری از فرآیندهای فیزیکی کاهنده کیفیت نیز در اجسام متخلخل شناخته شده است.
همچنین آب، به عنوان وسیله ای برای انتقال یون های مهاجم،
می تواند سرچشمه فرایندهای شیمیایی کاهنده کیفیت نیز باشد.
دومین نکته این است که پدیده های فیزیکی – شیمیایی مرتبط با حرکات آب در اجسام متخلخل
را نفوذ پذیری جامدات کنترل می کند.
به عنوان مثال، میزان آسیب دیدگی شیمیایی به این بستگی دارد
که آیا حمله شیمیایی محدود به سطح بتن است و یا اینکه به داخل مصالح نیز رسوخ کرده است.
سومین نکته این است که میزان آسیب دیدگی، تحت تاثیر نوع و غلظت یون های داخل آب و ترکیب شیمیایی جسم است.
برخلاف سنگ های طبیعی و مواد معدنی، بتن جزء مواد بازی است،
دلیل آن هم این است که محصولات ناشی از هیدراتاسیون خمیر سیمان پرتلند از ترکیبات قلیایی کلسیم تشکیل می شوند.
بنابراین انتظار می رود که آب های اسیدی، خصوصاً برای بتن مضر باشند.
آب و تخریب
آب، در انواع صورت های آب دریا، آب زیرزمینی، رودخانه، دریاچه، باران، برف و بخار، بدون شک فراوانترین مایع در طبیعت است.
مولکول های آب به دلیل کوچک بودن، قادر به نفوذ در منافذ یا حفره های خیلی ریز می باشند.
آب به عنوان حلال، قادر به حل کردن مواد زیادتری در مقایسه با سایر مایعات شناخته شده دیگر، تشخیص داده شده است.
این خاصیت، به دلیل وجود یون ها و گازهای زیادی در بعضی از آب ها است
که به نوبه خود عاملی برای تجزیه شیمیایی مواد جامد می شوند.
همچنین باید توجه شود که آب بیشترین گرمای تبخیر را در بین مایعات معمولی دارا است.
بنابراین در دمای معمولی آب تمایل دارد که به جای آنکه تبخیر شده و مواد جامد را بر جای بگذارد،
به صورت جسمی در حالت مایع باقی بماند.
در اجسام متخلخل، حرکات داخلی و تغییرات ساختار آب، علت انواع مختلف تغییرات حجمی موجب گسیختگی شناخته شده اند
و برای مثال، تبدیل آب به یخ، تشکیل ساختمان منظم آب در داخل منافذ ریز،
افزایش فشار اسپری بر اثر تفاوت غلظت های یونی و به وجود آمدن
فشار هیدروستاتیک ناشی از تفاوت فشارهای بخارها می تواند
منجر به تنش های داخلی زیادی در داخل جسم مرطوب شود.